fbpx

Εξάρθρημα ώμου και φυσικοθεραπεία

866 693 master

Τι είναι εξάρθρημα του ώμου;
Το εξάρθρημα ώμου αποτελεί μία συνηθισμένη αθλητική κάκωση κατά την οποία τραυματίζονται οι ίνες του αρθρικού θύλακα της άρθρωσης. Το κύριο κλινικό σημείο της κάκωσης, είναι η απομάκρυνση των δυο αρθρικών επιφανειών που αποτελούν τον ώμο (της κεφαλής του βραχιονίου και της ωμογλύνης στην ωμοπλάτη). Απόρια της μεταβολής αυτής, αποτελεί η πλήρης έλλειψη επαφής των δύο αρθρικών επιφανειών που προαναφέρθηκαν και συνεπώς επέρχεται αστάθεια στην άρθρωση.
Αιτίες πρόκλησης
Το εξάρθρημα επέρχεται στον ώμο όταν ασκηθεί μεγάλη και βίαιη δύναμη στην άρθρωση με αποτέλεσμα την απομάκρυνση των αρθρικών επιφανειών όπως προαναφέρθηκε. Ένας τρόπος να συμβεί αυτό είναι η πτώση του ασθενούς με τεταμένο το άνω άκρο (αγκώνας και καρπός σε έκταση) ενώ προσπαθεί να προστατευθεί απο την πτώση. Η θέση στην οποία ο ώμος είναι πιο επιρρεπής στην κάκωση είναι η απαγωγή (ανύψωση του χεριού στο πλάι του κορμού με τεντωμένο τον αγκώνα) σε συνδυασμό με έξω στροφή. Έχει αναφερθεί απο τους παθόντες πως η αίσθηση στην άρθρωση μετά τον τραυματισμό είναι η αστάθεια και η αίσθηση της απομάκρυνσης του χεριού απο τη θέση του.
 Κλινικές εκδηλώσεις
Οι ασθενείς με διάγνωση εξαρθρήματος ώμου παρουσιάζουν ξαφνικό και έντονο πόνο τη στιγμή του τραυματισμού. Ο πόνος είναι τόσο διαξιφιστικός, που οποιαδήποτε κίνηση είναι αδύνατη και με τη θέση του βραχίονα να ακουμπά στα πλευρά επέρχεται ανακούφιση. Ο πόνος υπάρχει κυρίως στην περιοχή του ώμου, αλλά μερικές φορές αντανακλά και στον βραχίονα ή το χέρι.
Υπάρχουν αρκετοί παράγοντες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη εξαρθρήματος του ώμου. Πρέπει να αξιολογηθούν όλοι και να διορθωθούν κατά τη διάρκεια της αποκατάστασης από τον φυσικοθεραπευτή. Μερικοί από αυτούς είναι:

  • Ιστορικό εξαρθρήματος ώμου ή αστάθειας ώμου
  • Ανεπαρκής αποκατάσταση προηγούμενου εξαρθρήματος ώμου
  • Συμμετοχή σε αθλήματα που αυξάνουν το ρίσκο για το εξάρθρημα
  • Ακατάλληλη ή υπερβολική άσκηση
  • Άσκηση χωρίς προθέρμανση

Θεραπεία και φυσικοθεραπεία
Πριν την έναρξη της θεραπείας πραγματοποιείται ακτινογραφικός έλεγχος για την περίπτωση που το εξάρθρημα ώμου συνοδεύεται από κάταγμα. Στην περίπτωση αυτή διαφοροποιείται το πλάνο θεραπείας.
Η θεραπεία ξεκινά με την υποκειμενική ( ιστορικό του ασθενή ) και αντικειμενική (κλινική εξέταση ) αξιολόγηση, οι οποίες είναι αρκετές για να οδηγήσουν τον φυσικοθεραπευτή στη διάγνωση. Εξετάσεις όπως ακτινογραφίες και μαγνητική τομογραφία συνίστανται απο το γιατρό στον ασθενή.
Η θεραπεία ξεκίνα με περίπου 3 εβδομάδες ακινητοποίηση. Σκοπός της είναι να επουλωθουν οι τραυματισμένες ίνες του θύλακα.
Η φυσικοθεραπεία για εξάρθρημα ώμου είναι πολύτιμη γιατί: επίσπευδει τη διεργασία της επούλωσης, εξασφαλίζει ένα πολύ καλό αποτέλεσμα και μειώνει την πιθανότητα επανατραυματισμού. Γενικά περιλαμβάνει:

  • Χρήση νάρθηκα
  • Προστατευτική περίδεση
  • Παγοθεραπεία (για το οξύ στάδιο)
  • Θερμοθεραπεία (για το υποξύ και χρόνιο στάδιο)
  • Τεχνικές μαλακών μορίων (θεραπευτική μάλαξη)
  • Ηλεκτροθεραπεία (διασταυρούμενα ρεύματα για τον πόνο και μυικό ηλεκτρικό ερεθισμό για ενδυνάμωση)
  • Αρθρική κινητοποίηση
  • Μanual therapy και τεχνικές χειροπρακτικής
  • Βελονισμό
  • Indiba activ (για όλα τα στάδια) για την ταχύτερη επούλωση των ιστών και του θύλακα
  • Kinesiotaping για τη σταθεροποίηση της άρθρωσης
  • Υδροκινησιοθεραπεία σε ζεστό νερό
  • Ασκήσεις βελτίωσης της ελαστικότητας των μυών μέσω διατάσεων
  • Ασκήσεις βελτίωσης της δύναμης των μυών και ενδυνάμωση με λάστιχα
  • Εκπαίδευση, συμβουλές

Τις πρώτες 72 ώρες η φυσικοθεραπευτική αντιμετώπιση έχει ως στόχο τη μείωση της φλεγμονής και εκτελούνται πολύ ήπιες ασκήσεις, σύμφωνα με την καθοδήγηση του φυσικοθεραπευτή.
Μετά από αυτό το στάδιο, οι ασθενείς θα ξεκινήσουν ένα πρόγραμμα ενδυνάμωσης και βελτίωσης της ελαστικότητας, πάντα χωρίς πόνο στο ανώδυνο εύρος κίνησης.
Ωστόσο οι κινήσεις που φέρνουν τον ώμο σε απαγωγή και έξω στροφή αποφεύγονται για τουλάχιστον 6 εβδομάδες.
Το πρόγραμμα αποκατάστασης εξελίσσεται μόνο με τις οδηγίες του φυσικοθεραπευτή και τη δική του εντολή για περαιτέρω εξέλιξη. Ιδιαίτερη έμφαση πρέπει να δοθεί σε ασκήσεις ενδυνάμωσης των στροφέων (έσω και έξω) μυών του ώμου για να βελτιωθεί η σταθεροποίηση, κυρίως κατα την ενεργητική κίνηση του ώμου. Επίσης, ασκήσεις διόρθωσης και επανατοποθέτησης της άρθρωσης του ώμου και της ωμοπλάτης είναι απαραίτητες.